Poniższa karta (nieco inspirowana kartą do D&D, co zresztą wyszło jej chyba na dobre) nie zalicza się do szczególnie pięknych i klimatycznych, jest jednak (przynajmniej moim zdaniem) wyjątkowo uniwersalna, co jest szczególnie istotne podczas gry na poważnie zmodyfikowanych zasadach.

Tabela umiejętności została wręcz zrewolucjonizowana i wreszcie nie zajmuje niemal całej pierwszej strony. Obce postaci zdolności po prostu nie są wpisywane. Uwolnione miejsce pozwoliło na zmieszczenie m. in. nowej tabeli broni – dużej i wygodnej. Ale to nie koniec nowości – zapraszam do zapoznania się z poniższym opisem i instrukcją obsługi karty. Koniec reklamy.

Pól Gracz, Imię, Rasa, Włosy, Oczy, Wzrost, Waga i Wiek nie będę komentował – ich przeznaczenie i sposób wypełniania są oczywiste. W polu Płeć wystarczy zakreślić odpowiedni prostokąt.

Miejsce na cechy ciała i ducha jest u góry, tuż pod polem Gracz. W czarnych prostokątach znajdują się skróty nazw cech (w dwóch pierwszych kolumnach cechy ciała, w trzeciej cechy ducha). Dwie kratki po prawej od każdego z czarnych prostokątów służą do wpisania wartości cechy: pierwsza na rzeczywistą wartość, charakteryzującą postać, druga na tą samą wartość zmodyfikowaną np. przez noszony pancerz. Przykład: Wojownik ma kondycję 3, jednak nabawiwszy się jakiejś paskudnej choroby ma z nią spore problemy – spadła mu do 1. Na karcie postaci powinno widnieć więc Ko – 3 – 1.

Poniżej znajduje się miejsce na uzbrojenie. Przewidziane miejsce na pięć różnych broni powinno wystarczyć większości bohaterów. W polu Nazwa należy oczywiście wpisać nazwę broni. W polu Poziom – poziom umiejętności, z której korzystamy (dobrze by było wpisać tam też wartość odpowiedniej cechy). Ponieważ jest to dublowanie informacji, równie dobrze można to pole wykorzystać na coś innego. Pole Obrażenia służy do wpisania liczby obrażeń zadawanych przez daną broń. Pola Zasięg i Masa mają oczywiste przeznaczenie (choć to pierwsze dotyczy tylko broni dystansowej). Pole Specjalne jest przeznaczone na dodatkowe właściwości broni.

Na prawo jest tabela umiejętności. Zapisywać w niej trzeba tylko te zdolności, które postać posiada. W rubryce Cecha należy wpisać wartość cechy, od której ta umiejętność zależy oraz skrót nazwy tej cechy. Nazwa to oczywiście nazwa umiejętności. Poz. to poziom wyszkolenia w danej umiejętności. Przykład: Pewien Elf ma zmysły na poziomie średnim (3) oraz strzelanie na dobrym (4). Wpisze więc w tabelę: 3 – Zm – Strzelanie – 4.

W lewym dolnym rogu planszy widnieje niezbyt udany 😉 rysunek ludzika. W prostokąty symbolizujące różne części jego kanciastego ciałka należy wpisać odpowiednie wyparowania pancerza i rany. Na prawo od niego jest wykaz noszonych rodzajów pancerza. Wreszcie jest miejsce na wpisanie masy danej zbroi. Dalej na prawo obrażenia, stany żywotności i obrona fizyczna oraz magiczna (przewidziano miejsce na jakiś specjalny rodzaj obrony, np. obrony na PSI).

Na drugiej stronie po prawej jest miejse na ekwipunek. W pierwszej kolumnie wpisujemy nazwę przedmiotu, w drugiej jego masę. Na samym dole tabeli jest miejsce na wpisanie łącznej masy uzbrojenia i opancerzenia, a jeszcze niżej na zsumowanie masy wszystkiego, co niesie bohater.

Wreszcie jest też miejsce na wpisanie zarówno aktualnej, jak i maksymalnej liczby punktów mocy, dzięki czemu nie trzeba sobie ciągle przypominać (bądź wyliczać) do jakiego poziomu można je uzupełnić. Jest tam dostatecznie dużo miejsca, by wyszczegółowić np. ilość punktów mocy z amuletów, a także żywioł, z jakiego czerpana była moc. Przykład: Mag może pomieścić w sobie 20 PM. Rankiem zgromadził jednak jedynie 10 PM (ważne obowiązki zmusiły go do pośpiechu) czerpiąc je z żywiołu ognia. Posiada on jeszcze w pełni naładowany magiczny amulet, który może pomieścić w sobie 5 PM z żywiołu wody. W polu na maksymalne PM gracz zapisze więc 20+5w, zaś w polu na aktualne PM: 10o+5w.

Na tej stronie znajduje się wspólna tabela na magię i manewry, wzorowana na tej ze skądinąd znakomitej karty MeHowa. Pozostałe rubryki karty nie wymagają chyba komentarza – nie odbiegają w znaczący sposób od tych z karty podręcznikowej.

Tworząc tę kartę starałem się połączyć kilka swoich pomysłów z tym, co już kiedyś widziałem, aby powstała karta na tyle uniwersalna, by umożliwiała grę nawet na najbardziej zmodyfikowanych zasadach i jednocześnie na tyle funkcjonalna, by sprawić Graczom i Bajarzowi jak największą satysfakcję z gry. Mam nadzieję, że te kilka kropel atramentu, które poświęcicie na wydrukowanie tej karty nie okażą się zmarnowane. Zachęcam też wszystkich twórców kart do czerpania z tych elementów mojej karty, które wam się spodobają.

W pliku zip znajduje się karta w formacie GIF i SXD.Format SXD jest używany przez OpenOffice’a (konkretnie moduł Draw).

Pliki