Karczma Na Wozie

    Duży piętrowy gmach mieszczący się przy ulicy Różanej w Tretogorze, składający się z karczmy, dwóch stajni i sadu przechodzącego w ogród z małym, malowniczym stawem. Całość otoczona jest 1,5 metrowym płotem pomalowanym na zielono. Gospoda to piętrowy gmach z zawieszonym nad wejściem szyldem. Ten ma wymyślnie wyrytą nazwę karczmy. Szyld zwisa na wytrzymałych stalowych łańcuchach, wcale nie zardzewiałych jak to zwykle się ogląda na kontynencie. Do głównej sali wchodzi się przez solidne bukowe drzwi. Po wejściu do niej wędrowca strudzonego podróżą, bądź obowiązkami zwykłego dnia uderza „ciepło”. Od razu można wyczuć łagodny, niedrażniący zapach brzoskwini. Pomieszczenie jest pięknie udekorowane liczne obrazy i arrasy umilają pobyt. Stoły i ławy (jest ich 10 – wszystkie dla ludzkiego wzrostu) zbudowane są w kształcie pięknych wozów. W centralnym punkcie izby można ujrzeć wielki kamienny kominek. Naprzeciwko wejścia mieści się barek. Za barkiem przez kotarę wchodzi się do kuchni, w tej są dwa średniej wielkości paleniska, i dwa kotły na zupę. Obok kominka zbudowana jest niewielka scena.

    Stojąc w wejściu do lokalu i patrząc na przeciwległą stronę pomieszczenia ujrzymy kręte schody prowadzące na piętro. Na piętrze za dodatkową opłatą można wynająć własny pokoik. Również za dodatkową, lecz niewielką opłatą można zażyczyć sobie balię z wodą. Pokoje wyposażone są w dwa, bądź cztery łóżka, stoliczek z bukietem kwiatów (prawie zawsze świeżych), pościel, ładny dywanik, okno z firanką, jak również małą firankę. Nieopodal schodów prowadzących na piętro są też schody prowadzące do spiżarni. Co do spiżarni to niewiele o niej wiadomo. Nikt z przyjezdnych w niej nie był, no bo i po co…

Obsługa: 5 dziewek usługuje gościom, 2 kucharzy, 2 ogrodników, 2 stajennych (wszyscy uprzejmi i uczynni, a za opłatą nawet bardzo)

Właściciel: Właścicielem jest podstarzały mężczyzna o imieniu Valdo. Jego rodzina od lat jest związana z gospodą „Na Wozie” . Ten zajazd jak dotąd był ich jedynym, lecz po śmierci Korina (ojca Valdo) zgodnie z testamentem jego właścicielem stał się Valdo. I w tym momencie zaczął się rozkwit. „Na Wozie” zostało gruntownie odnowione i zyskało sobie wielu sympatyków zwłaszcza wśród wyższych sfer. Dochody były tak duże, iż Valdo zainwestował w dwie kolejne karczmy, które właśnie są budowane i tak interes się kręci…

Postać
Valdo – Właściciel gospody

Rasa
    Człowiek

Cechy i Umiejętności

    Cechy Ciała

    Kondycja: 2
       Wigor 1 *
    Porusznie: 2
    Siła: 1
    Zmysły: 1
       Nasłuchiwanie 1 *
       Rzucanie 1 *
       Spostrzegawczość 1 *
       Unik 1 *
    Zręczność: 2
       Walka bronią 1 *
       Walka wręcz 2 *
    Zwinność: 2
       Jeździectwo 2
       Powożenie 1
       Rybołóstwo 1
       Skradanie 1 *
       Wspinaczka 1 *

    Cechy Ducha

    Intelekt: 3
       Cwaniactwo 2
       Czytanie i pisanie: Starsza mowa 1
       Czytanie i pisanie: wspólny 2
       Hazard 2
       Języki: starsza mowa 1
       Języki: wspólny 2 *
       Szacowanie 1
       Wiedza: Rodz. okolica 3 *
       Zberanie informacji 2
    Ogłada: 3
       Dowodzenie 2
       Etykieta 2
    Wola: 2
       Dociekliwość 1
       Kupiectwo 2
       Zimna krew 1

* Umiejętności otrzymane dzięki rasie

Osobowość
    Przygoda (2), reputacja (4), honor (3)

Przeznaczenie
    Bogactwo

Żywotność i stany zdrowia
    26 (7/14/20/26)

Wyposażenie
    5000 denarów, bogaty kaftan, wóz, pachołek,

Walka
    Obrona (dystans/broń/wręcz) 1/2/3
    Zbroja: Brak
    Broń: kord k3+2
    PW: 12

Magia
    Obrona (czary/modlitwy/znaki) 1/1/1

Znane manewry w walce wręcz
    Pochwycenie,
    Kopnięcie w podbrzusze,

Ciekawostki:

• raz w roku w gospodzie zbiera się towarzystwo wynalazców. Zajazd jest w tym czasie otwarty lecz trzy stoły danego dnia są zarezerwowane. Wynalazcy chętnie pokazują swe dzieła przyjezdnym, a czasem nawet je sprzedają.
• piwnica to tak naprawdę lochy nie tylko przyjezdni tam nie bywają, ale i obsługa, drzwi prowadzące do lochów są dobrze zaryglowane.

Garść opowieści:
   Joachim wyszedł zza zakrętu jego oczom ukazała się ulica Różana. Była ona krótka, ale niezwykle urokliwa. Jedna z najładniejszych w Tretogorze. Kostka była bardzo równo ułożona. Piękno tego miejsca podkreślały liczne wierzby opadające do samej ziemi. Ależ mi zaschło w gardle- pomyślał. Numer 13 gospoda „Na Wozie”. Idealne miejsce do krótkiego odpoczynku przed kolejną robotą. Wszedł do środka, a tam było morze, morze gwaru i zapachu brzoskwini, delikatnego, ale bardzo przyjemnego…

   Sad był ogromny pełno w nim było grusz, jabłoni zdarzały się krzaczki agrestu, a i malin nie brakowało. Wszystko równo przycięte i zadbane. Joachim położył się na kupce niedawno ściętej trawy i odpłynął w morze spokoju…